27 december - Casa de Refugio

Vandaag was het weer voor dag en dauw opstaan, sommige hebben er wat meer moeite mee dan anderen. Maar om half 8 zit iedereen weer een soort van fris en fruitig aan het ontbijt.
Tessa doet vandaag de overdenking, mooi hoe ze haar hart deelt over het zoeken naar je bestemming. Iets waar we eigenlijk allemaal op enig moment van ons leven mee bezig zijn.
De bedoeling was dat we om 8u zouden vertrekken naar Cotia, een plek buiten de stad Sao Paulo, alwaar we een dag gaan doorbrengen bij Pastor Fabrizio en zijn afkickkliniek Casa de Refugios. Dat werd natuurlijk, volgens braziliaanse gewoonte, half 9. Het blijft iets waar we aan moeten wennen en werken.

Eerst nog even langs de favella om een stekker en een microfoon op de te halen, voor het geluidssysteem, wat we vanmiddag nodig hebben op straat. Klein omweggetje van een half uur.

Om 11u uur komen we dan uiteindelijk aan in Cotia. We hadden verwacht dat er alleen mannen uit de kliniek aanwezig zouden zijn voor onze One Basics studies, maar tot onze verbazing waren de vrouwen uit de kliniek een eindje daar vandaan en een aantal vaste medewerkers van de kerk ook aanwezig en onze vertaalster had ook 4 vrienden meegenomen die konden vertalen. We hadden al met al snel een groep van ongeveer 60 personen.
De lessen gingen we dan ook in de kerk houden, ipv in de kliniek. Hennie, Henri, Dennis, Allart, Melody en Danila deelden allemaal een korte les. Er kwamen wat vragen, en die konden we allemaal beantwoorden. De vragen maakten wel duidelijk dat de mensen echt zaten op te letten en de informatie opzogen als sponzen. De Gloria Deus en Hallelujas waren niet van de lucht.
Johan had als laatste nog een korte praktische les, over hoe bid je nou eigenlijk. En ook hier alle oren weer gespitst.

Na een goede lunch verzorgd door de mannen van de kliniek en ook genuttigd in de kliniek, gingen we dan de straat op om al het geleerde van de ochtend in praktijk te brengen. Wat een machtig gezicht weer al die zwarte shirtjes met logo One in Him en de tekst “posso orar por voce” (mag ik voor u bidden). We waren zeker met 40 mensen, het plein in het dorp zag er zwart van. We werden verdeeld in groepjes van 5 met 1 vertaler, alle Nederlanders een eigen groep, en de Brazilianen gingen bidden, en wij mochten hen leren hoe dat op een betere manier kon. Zo tof om te horen dat de Brazilianen van het vragen en smeken, steeds meer in hun autoriteit gingen staan. Veel wonderen en tekenen gezien! Ik denk dat we hier echt een verschil hebben mogen maken!

Terug aangekomen in de kliniek was er een hotdog met sap voor ons klaargemaakt.

En toen starten we met de avonddienst, Johan zou een woord delen. De kerk was tot de nok toe gevuld, er moesten mensen staan achterin. De worship werd geleid door pastor Fabrizio, en het dak ging eraf! Wat is dit huis gevuld met Gods Liefde en Geest. Johan bracht zijn boodschap “ De kroon op Zijn schepping” en die werd ook weer opgezogen. Jeetje wat zijn de mensen hier hongerig naar Gods woord en waarheid. Ook wijzelf werden weer onwijs gezegend. Een aantal mensen hebben hun hart aan Jezus gegeven, veel mensen gedoopt in de Geest, en een aantal mensen voor gebed naar voren om hun genezing te ontvangen. Wat ik persoonlijk erg bijzonder vond, was ondanks dat de kerk vol zat een hoop mensen nu niet naar voren kwamen, de boodschap is overgekomen: wij zijn Zijn kinderen en hebben de autoriteit gekregen om te regeren in deze wereld door de naam van Jezus. Wij zijn niet afhankelijk van andere mensen maar alleen van God!

Na een snelle hap in een heerlijk restaurantje, gingen we op huis aan, een rit van weer bijna 2 uur. Aangekomen gingen er een aantal snel op bed, het was al over 1 uur, en een aantal stoere dames bleef nog even zitten tot 4 uur vannacht, maar ja die waren dan vanmorgen ook hun bed niet uit te branden… Gelukkig voor de dames hebben die een dagjes vrij!

Tot morgen!!

Kijk ook op onze website voor blogs en fotos!
oneinhimfoundation.com