Dag van tegenstellingen
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg One
22 Oktober 2016 | Brazilië, São Paulo
Hierna hebben we voor het laatst genoten van de heerlijke kookkunsten van Sandra en hebben we afscheid genomen om via een andere, nog mooiere weg thuis te komen. Er bleek wel een addertje onder het gras te zitten... We hebben nog nooit zoveel hobbels en bochten bij elkaar gezien en het wordt hier al om ongeveer half 7 donker, dus erg veel van die mooie kust hebben we ook niet gezien. Daarna misten we ook nog de afslag richting ons hotel en je moet je voorstellen dat je dan ongeveer de hele stad weer rond moet, om opnieuw op je plek van bestemming te komen. Bizar hoeveel afslagen er zijn in deze stad. Je kunt je voorstellen dat dit alles een heerlijke prikkeling voor ons vlees was! Gelukkig konden we na eindeloos gehobbel, alle kanten op geslingerd worden en aan elkaar vast plakken, rond 2 uur 's nachts heerlijk naar bed.
De volgende dag moesten we even opstarten, maar uiteindelijk begonnen we weer vol goede moed aan een nieuw avontuur. We zijn met z'n allen naar een soort kinderdagverblijf gegaan, voor kinderen van 1-6 jaar. Hier werden we weer ontzettend gastvrij ontvangen en wat hadden ze er een leuke plek van gemaakt!
Nadat de kinderen even moesten aftasten, gingen ze helemaal los. Klimmen, kietelen, zingen, gillen, alles kwam langs. Heerlijk om te zien hoe ze allemaal genoten en hoe een Joia en Allart eigenlijk ook nog kleine jongens bleken. Ik denk dat de docenten na ons vertrek nog wel even bezig zijn geweest met het weer rustig krijgen van alle kinderen.
Hierna zijn we wezen shoppen voor kampeerspullen, die we die avond mee zouden nemen voor een groep kinderen uit de Favella. Bij deze groep aangekomen, wisten we niet wat ons overkwam. Kinderen die rondrenden, op je klommen en genoten van alle aandacht die ze kregen. Wat een super leuke verassing was, was dat de Brazilianen met wie we de eerste dagen hadden doorgebracht, hier ook waren. Samen met hun hebben we met de kinderen gespeeld en vooral Joia kwam helemaal los en nieuwe talenten werden ontdekt. Wist u dat Joia als geen ander een kip na kan doen? Alle kinderen waren helemaal gek op hem en hij had continue 3 of meer kinderen aan zich hangen. Heerlijk om deze kinderen aandacht en liefde te geven en ze te zien genieten en opbloeien hierdoor!
Nadat we alles hadden uitgedeeld wat we voor hun meegenomen hadden en van iedereen hiervoor een dikke knuffel hadden gekregen, zijn we de kinderen naar hun 'huis' gaan brengen. In het donker door de Favella was een ervaring die ik niet snel zal vergeten! Door een steegje van zo'n 1,5 meter breed gingen we diep de Favella in, door een doolhof aan kronkelpaadjes. Licht mochten we niet aan, want het was te gevaarlijk en zou teveel aandacht op ons richten. Bij elke stap die je zette voelde je letterlijk tot in elke vezel de duisternis en ellende die er hing. Kinderen die, ook al was het laat, rondrenden terwijl even verderop drugsdealers stonden. Hutjes boven op elkaar gebouwd, waar we net in pasten om voor mensen te kunnen bidden. Politie die net buiten de Favella stonden met enorme geweren. Alsof je in een film bent beland..
We mochten voor een vrouw bidden, die, toen we haar vroegen wat we voor haar mochten bidden zei; 'Ik heb alles wat ik nodig heb, mijn kinderen zijn gezond en we hebben een plek om te wonen'. Zo bijzonder hoe deze mensen met zoveel minder dan wij ons kunnen voorstellen, gelukkig en dankbaar zijn.
Op een gegeven moment liepen we langs een pleintje (lees 3 bij 3 onder allemaal hutjes) waar allemaal mannen stonden. Johan wilde hier met iemand praten, maar werd door de contactpersoon weggeroepen omdat het daar te gevaarlijk was. Deze mensen leven met hun kinderen in een realiteit die je geen enkel mens gunt. Ik kon dan ook niks anders dan, met alles in me bidden voor een meisje die bij me kwam staan toen we voor haar moeder baden, dat God haar zou beschermen en deuren voor haar en haar familie zou openen om hieruit te komen.
Dat zijn de momenten, wanneer je even stilstaat bij de levens van deze mensen, dat het zo diep tot je doordringt in welke ellende ze leven. Dan blijft er niks anders dan liefde, maar ook tranen over..
Een dag van tegenstellingen dus. Van enorm genieten en veel lol hebben, naar diep geraakt worden door de situatie waar mensen in leven.
Morgen zal er ongetwijfeld weer een dag zijn vol tegenstellingen. Dan gaan we met de organisatie 'Ide' naar daklozen in het centrum van Sao Paulo.
-
22 Oktober 2016 - 22:25
Greta:
Mooi verhaal Marja. Hoewel mooi....ik voel bijna wat jullie voelen, wanneer je het hebt over de donkere paadjes waar je doorheen loopt en de duisternis stap voor stap ervaart.
Gelukkig mogen jullie je onder de bescherming weten van de Allerhoogste.
Enneh...Het wordt wel tijd dat jullie die Allart eens aan gaan pakken... : )
Zegen!
-
23 Oktober 2016 - 09:31
Olof:
Heel eerlijk, bijna tastbaar verslag van een dag van tegenstellingen. Niet alleen genieten en ontspanning bij de meeste kinderen maar vooral ook bij jullie. Mooi Marja, dat je juist door de aanwezigheid van de duisternis de bewogenheid ervaart die ook Jezus ervoer voor kinderen. Juist dan bid je een krachtig gebed voor dat meisje dat zijn doel zal bereiken. Ik dacht aan Jozua 1:9 Wees sterk en moedig ......en Efez. 6:10-20 wij vechten niet tegen mensen, maar tegen de onzichtbare wezens ........ en de wapenrusting!
Ik bid voor jullie bescherming. -
24 Oktober 2016 - 20:04
M&M:
Wouw! Jullie zijn Licht in de duisternis! Waarheid brengend zodat de mensen vrijgemaakt kunnen worden! Vreugde brengend waardoor groot en klein wordt opgetild! Schitterend One In Him!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley